Układ sercowo-naczyniowy jest ściśle powiązany w naszym organizmie z układem nerwowym, więc już przy niewielkim natężeniu stresu nasze serce przyśpiesza, wzrasta skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi, zwiększa się objętość wyrzutowej krwi z serca, wzrasta przepływ krwi przez naczynia wieńcowe, następuje zwiększenie zużycia tlenu przez serce. Stres działa niekorzystnie na wewnętrzną warstwę naczyń, od której to rozpoczyna się proces miażdżycowy.
W organizmie wraz ze stresem rośnie poziom hormonów stresu – tj adrenaliny, ale też kortyzolu, które przyczyniają się z kolei do wzrostu ciśnienia krwi, przyspieszenia pulsu
i oddechu – czyli neurohormony te nasilają skurcz wielu naczyń, doprowadzając do szybszego, ale nierównego przepływu krwi ( to sprzyja uszkodzeniu śródbłonka, powstawaniu skrzepów, odkładaniu się substancji, które budują tak niebezpieczną dla nas blaszkę miażdżycową).
Osoby bardziej emocjonalne, nie radzące sobie z niepokojącymi sytuacjami i te, u których stres zanadto się przedłuża, często chorują na nadciśnienie (które uważane jest za najważniejszy czynnik ryzyka chorób sercowo-naczyniowych). Nie mówiąc już o tym, że u wielu osób wzrost niepokoju i napięcia skutkuje zapalaniem papierosa, podjadaniem niezdrowej żywności, zapomnieniem o należności przyjęcia leków.
